„Zaszczep mnie a będę miał autyzm!” Obalamy mity.

autyzm, dziecko, mowa

Autyzm to poważne zaburzenie, związane z deficytami rozwojowymi w sferze poznawczej, komunikacyjnej i społecznej.

Statystyki odnoszące się do  występowania autyzmu są aktualnie bardzo niepokojące – u 1 dziecko na 150, a nawet 1 na 60 urodzonych diagnozuje się autyzm.

Nie jest to związane z tzw. „ epidemią autyzmu”, o której jest ostatnio dość głośno. Specjaliści mają większą wiedzę na temat zaburzeń rozwojowych,  a nauka dotycząca tego schorzenia znacznie się rozwinęła. Znacznie poprawiła się również świadomość  rodziców dzieci, przez co małe dzieci mają szansę na dobrą i wczesną diagnozę a także terapię .

Dzięki wczesnym działaniom diagnostycznym i terapeutycznym  małe dziecko poniżej 2 roku życia ma szansę zniwelować opóźnienia rozwojowe  a także   –  na miarę swoich możliwości –  funkcjonować wśród rówieśników.

Żeby wiedzieć o czym mowa, warto poznać najważniejsze objawy spektrum zaburzeń autystycznych.

Według klasyfikacji DSM-5 klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego za­bu­rze­nie au­ty­stycz­ne prezentują poniższe kryteria:

  1. Kli­nicz­nie znaczące, stałe nie­pra­wi­dło­wo­ści w obrębie ko­mu­ni­ka­cji spo­łecz­nej i in­te­rak­cji.
    a.  Wyraźne deficyty w ko­mu­ni­ka­cji wer­bal­nej i niewer­bal­nej wy­ko­rzy­sty­wa­nej w in­te­rak­cjach spo­łecz­nych,
    b.  Brak wza­jem­no­ści spo­łecz­nej,
    c.  Nieu­mie­jęt­ność roz­wi­ja­nia i utrzy­my­wa­nia relacji z ró­wie­śni­ka­mi wła­ści­wej dla poziomu rozwoju.
  2. Ogra­ni­czo­ne, po­wta­rzal­ne wzorce zachowań, za­in­te­re­so­wań i ak­tyw­no­ści ob­ja­wia­ją­ce się poprzez co najmniej dwa z po­niż­szych objawów:
    a.  Ste­re­oty­po­we za­cho­wa­nia mo­to­rycz­ne lub werbalne lub nie­ty­po­we za­cho­wa­nia sen­so­rycz­ne,
    b.  Nad­mier­ne przy­wią­za­nie do rutyny i zry­tu­ali­zo­wa­nych wzorców za­cho­wa­nia,
    c.  Ogra­ni­czo­ne za­in­te­re­so­wa­nia.
  3. Objawy muszą wystąpić we wczesnym dzie­ciń­stwie (ale mogę nie ma­ni­fe­sto­wać się w pełni dopóki ocze­ki­wa­nia spo­łecz­ne nie prze­kro­czą ogra­ni­czo­nych moż­li­wo­ści dziecka).

Według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD 10 istnieją trzy kryteria rozpoznania autyzmu :

A. Nieprawidłowy lub upośledzony rozwój wyraźnie widoczny przed 3 rokiem życia, w co najmniej jednym z następujących obszarów:

1. Rozumienie i ekspresja językowa używane w społecznym porozumiewaniu się,
2.  Rozwój wybiórczego przywiązania społecznego lub wzajemnych interakcji społecznych
3.  Zabawa funkcjonalna lub symboliczna.

B. Łącznie musi wystąpić co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach 1, 2 i 3, przy czym co najmniej dwa z punktu 1 i po co najmniej jednym z punktów 2 i 3:

1. Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych, manifestujące się w co najmniej dwóch z następujących obszarów:

  1. niedostateczne wykorzystywanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postawy ciała i gestów do odpowiedniego regulowania interakcji społecznych,
  2. niedostateczny (adekwatnie do wieku umysłowego i pomimo licznych okazji) rozwój związków rówieśniczych, obejmujących wzajemne współdzielenie zainteresowań, aktywności i emocji,
  3. brak odwzajemniania społeczno-emocjonalnego, przejawiający się upośledzeniem lub odmiennością reagowania na emocje innych osób; lub brak modulowania zachowania odpowiednio do społecznego kontekstu; lub słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych,
  4. brak spontanicznej potrzeby dzielenia z innymi osobami radości, zainteresowań lub osiągnięć (np. brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania innym ludziom przedmiotów osobistego zainteresowania).

2. Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się, manifestujące się w co najmniej jednym z następujących obszarów:

  1. opóźnienie lub całkowity brak rozwoju języka mówionego, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się (często poprzedzane przez brak komunikatywnego gaworzenia),
  2. względny niedostatek inicjatyw i wytrwałości w podejmowaniu wymiany konwersacyjnej (na jakimkolwiek występującym poziomie umiejętności językowych), w której zachodzą zwrotne reakcje na komunikaty innej osoby,
  3. stereotypowe i powtarzające się, idiosynkratyczne wykorzystywanie słów i wyrażeń,
  4. brak spontanicznej różnorodności zabawy w udawanie (,,na niby”) lub zabawy naśladującej role społeczne.

3. Ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowania, zainteresowań i aktywności przejawiane w co najmniej jednym z następujących obszarów:

  1. pochłonięcie jednym lub liczniejszymi stereotypowymi zainteresowaniami o nieprawidłowej treści i zogniskowaniu, lub jednym lub więcej zainteresowaniami nieprawidłowymi z powodu swej intensywności i ograniczenia, a nie z powodu treści i zogniskowania,
  2. wyraziście kompulsywne przywiązanie do specyficznych, niefunkcjonalnych czynności rutynowych i zrytualizowanych,
  3. stereotypowe i powtarzające się manieryzmy ruchowe, obejmujące stukanie bądź kręcenie palcami; lub złożone ruchy całego ciała,
  4. koncentracja na cząstkowych lub niefunkcjonalnych właściwościach przedmiotów służących do zabawy (jak np. ich zapach, odczuwanie powierzchni, powodowanego hałasu lub wibracji).

C. Obrazu klinicznego nie można wyjaśnić innymi objawami całościowych zaburzeń rozwojowych, specyficznymi rozwojowymi zaburzeniami rozumienia języka z wtórnymi trudnościami społeczno-emocjonalnymi, reaktywnymi zaburzeniami przywiązania ani zaburzeniem selektywności przywiązania, upośledzeniem umysłowym z pewnymi cechami zaburzeń emocji i zachowania, schizofrenią o niezwykle wczesnym początku, ani zespołem Retta.

„Skąd ten autyzm??” Teorii na temat przyczyn powstawania autyzmu jest nieskończenie wiele… Autyzm ma podłoże biologiczne i genetyczne. Brak jest jednak nadal  jednego podejścia etiologicznego.

Doktor Andrew Wakefield to brytyjski lekarz, który w 1998 roku próbował udowodnić, że autyzm wywołują szczepionki. Ogólne poruszenie i panika wywołana przez doktora, panuje do dziś! Ruch antyszczepionkowców powiększa się, a pseudonaukowe bzdury obalił ich sam autor, który przyznał się do błędu. Jego teorie zostały podważone, a jak się później okazało  – wyniki badań zostały przez niego sfałszowane…

Pamiętaj zatem! Autyzm to spektrum zaburzeń rozwojowych, którego objawy  można zauważyć już u niemowląt.  Tylko prawidłowa i wcześnie rozpoczęta całościowa diagnoza i  podjęcie procesu terapeutycznego  może złagodzić objawy zaburzenia i poprawić funkcjonowanie dziecka.

Źródła:

https://www.autismspeaks.org/science-news/new-meta-analysis-confirms-no-association-between-vaccines-and-autism

http://www.mp.pl/szczepienia/specjalne/70680,artykul-wakefielda-wiazacy-szczepionke-mmr-zautyzmem-byl-oszustwem

Pomysły zabaw ruchowych na wakacyjną nudę dla najmłodszych:)

dziecko, pomysły, ruch, stymulacja

Świadome i celowe podejmowanie aktywności ruchowej prowadzi do stymulacji harmonijnego rozwoju Twojego dziecka i kształtowania psychomotoryki.

Kiedy jak nie w wakacje nabywać nowe umiejętności?! 🙂 Szalej i baw się z dzieckiem, nawiązując najważniejszą relację w życiu- relację rodzicielską!

Pląs powitalny I  – rozwija dużą motorykę ciała, kształtuje poczucie rytmu i znajomość schematu ciała. Tańcz i śpiewaj z dzieckiem : „Wszyscy są witam Cię , zaczynamy ,już czas” (dziecko klaszcze raz w kolana, raz w ręce)

„Jestem ja , jesteś Ty” (pokazujemy  na siebie i dziecko )„Raz dwa trzy”

  • Pląs powitalny II  – rozwija motorykę ciała , kształtuje znajomość prawej i lewej strony, rozwija znajomość schematu ciała

Usiądź z dzieckiem na dywanie/łące. plaży i śpiewaj : „ Dzień dobry witam Cię, na zabawę przyszedł czas – podnieś rękę prawą-lewą i przywitaj się z kolegą” – witaj się z dzieckiem rękoma

Dzień dobry witam Cię , na zabawę przyszedł czas – podnieś nogę prawą-lewą i przywitaj się z kolegą” – witaj się z dzieckiem nogami)

  • Zabawa w żabki – rozwija koordynację ruchową

Skacz z dzieckiem po trawie/błocie/piasku obunóż razem, recytując wiersz o żabach :

„ Żabki skaczą do góry, Wysoko pod chmury. Żabki skaczą nisko , Całkiem blisko. Skacz żabko! Skacz szybko,Skacz żabko , I do wody chlup! „ – udajemy,że wskakujemy do stawu.

  • Jestem motylem – rozwija koordynację ruchową i ruchy naprzemienne, kształtuje rozwój procesów pobudzenia i hamowania

Daj dziecku w obie ręce kolorowe chusteczki/pociętą bibułę i pokaż jak lecą motyle,  poruszając skrzydłami. Włącz muzykę i poproś dziecko, by biegało i naśladowało motyla. Kiedy muzyka przestanie grać, poproś dziecko, by się zatrzymało i „usiadło na kwiatku”(można użyć poduchy).

  • Jedziemy pojazdami – rozwija koordynacje ruchową,naśladownictwo i znajomość schematu ciała

Baw się z dzieckiem, że jedziecie w pociągu, w aucie, płyniecie na statku , lecicie samolotem , śpiewając piosenkę :

„ Jedzie pociąg po torze , po torze, po torze,

bo po szosie nie może, nie może hej!

Uwaga! Stacja tuż – wysiadamy już.

Leci w górze samolot , samolot, samolot,

w samolocie pan pilot, pan pilot, pan pilot hej!

Uwaga! Lotnisko tuż – lądujemy już!

Jedzie auto, motor gra, motor gra, motor gra,

a w tym aucie Ty i ja, Ty i ja, Ty i ja hej!

Uwaga! Postój tuż – parkujemy już!

Płynie statek po wodzie, po wodzie, po wodzie,

za nim płyną dwie łodzie, dwie łodzie , dwie łodzie hej!

Uwaga! Przystań tuż – wysiadamy już!

  • Niedźwiadki – rozwija znajomość schematu ciała  i orientację w przestrzeni

Śpiewaj razem z dzieckiem pokazując różne części ciała :

Jedna łapka – pokazujemy jedną rączkę
druga łapka – pokazujemy drugą rączkę
ja jestem niedźwiadek – wskazujemy na siebie
Jedna nóżka, druga nóżka – pokazujemy jedną nogę, drugą nogę oto jest mój zadek – klepiemy się po pośladkach
Lubię miodzik – masujemy brzuszek
kocham miodzik – masujemy brzuszek
podkradam go pszczółkom – machamy rączkami, pokazując jak pszczółki latają,jedną łapką, drugą łapką, albo wciągam rurką – pokazujemy jedną rączkę, drugą rączkę, dotykamy buzi.

  • Głowa, ramiona – rozwija motorykę dużą i małą, kształtuje znajomość schematu ciała

Śpiewaj i pokazuj razem z dzieckiem:

„Gimnastyka to zabawa
To dla dzieci fajna sprawa!

Ręce w górę i w przód i w bok
Skok do przodu, w górę skok.

Głowa, ramiona, kolana pięty
Kolana, pięty, kolana, pięty

Głowa, ramiona, kolana, pięty
Oczy, uszy, usta, nos

Głowa, ramiona, kolana pięty
Kolana, pięty, kolana, pięty
Głowa, ramiona, kolana, pięty
Oczy, uszy, usta, nos”

  • Mecz – rozwija koordynacje ruchową i ruchy naprzemienne, uruchamia wyobraźnię

Zrób ze starej poszewki po poduszce –  piłkę, którą wypełnisz zgniecionymi  gazetami. Stań naprzeciwko dziecko – naucz  dziecko rzucania i kopania piłki – pokaż również , że można kopać raz jedną, a raz drugą nogą 🙂

  • Budowa garażu – rozwija wyobraźnię i koordynację ruchową

Przygotuj duże pudło kartonowe, z którego razem z dzieckiem zbudujecie garaż –  wytnijcie okna i drzwi. Pobawcie się w auta, które muszą zaparkować w garażu.

  1. Jesteśmy kotami  – zabawa dźwiękonaśladowcza, rozwija motorykę dużą oraz wyobraźnię

Zaczaruj dziecko w kota, który chodzi po piasku/podwórku/trawie na czworakach. Naucz dziecko  miauczeć jak kot , poproś dziecko, żeby się zwinęło się w kulkę jak kot i zaczęło chrapać.

Do zabawy możesz użyć muzyki, podczas której kot wychodzi na spacer . Kiedy muzyka przestanie grać – dziecko może znaleźć legowisko i się położyć .

„Poczekaj!Zacznie mówić jak pójdzie do przedszkola!” czyli – kiedy udać się do logopedy?

dziecko, mowa, stymulacja

Z cyklu: Burzymy mity logopedyczne!

Kiedy dwuletnie bądź trzyletnie dziecko nie mówi, rodzice często zaczynają się niepokoić. Niesłusznie uspokajani są jednak przez najbliższe otoczenie stwierdzeniami:

 „On z tego wyrośnie” …  „ Brat nie mówił do 4 roku życia to  może i on tak ma….” „ Nie idź do logopedy,  bo jeszcze mu coś wymyślą…”

Najbardziej krzywdzącym  Twoje dziecko  mitem logopedycznym jest:

„ Zacznie mówić jak pójdzie do przedszkola”.

Z tym powszechnie panującym absurdem wiąże się narażenie dziecka na brak wczesnej pomocy w zakresie stymulacji mowy  i dalszej  komunikacji dziecka z otoczeniem.

Nie czekaj! Konsultuj! Pytaj!

Musisz wiedzieć, że:

Rozwój mowy zaczyna się już w okresie prenatalnym. W okresie płodowym muszą prawidłowo ukształtować się narządy mowy. Zawiązki języka kształtują się już w 4. tygodniu ciąży, a w 8. tygodniu język jest już wykształcony. Ruchy języka wykonywane w życiu płodowym, takie jak m.in. lizanie, połykanie, ssanie, mają znaczenie dla późniejszej artykulacji. Percepcja mowy zaczyna się w okresie prenatalnym. W trzecim trymestrze ciąży płód uwrażliwia się na głos matki, intonację i dźwięki mowy. Dziecko poznaje świat, dzięki rozumieniu mowy, a dopiero umiejętność mówienia pozwala mu wyrazić swoje spostrzeżenia, pragnienia i uczucia.  Nadawanie mowy i jej odbiór przez dziecko zależne są od czynności mózgu, narządów mowy i słuchu.

  • Rozwój mowy dziecka od narodzin do 7-ego roku życia dzielimy na cztery okresy:

Okres melodii – od narodzenia do 1 roku życia – dziecko komunikuje się 
z otoczeniem za pomocą krzyku, po którym można rozpoznać jego potrzeby.

  • Okres wyrazu – 1-2 rok życia

Głużenie (2-3 miesiąc) – to wokalizacje pierwszych samogłosek, jest formą nieintencjonalną – dziecko nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że wydaje odgłosy; celem głużenia są głównie ćwiczenia narządów mowy.

Pamiętaj! Dzieci niesłyszące także głużą.

U dziecka po ukończeniu drugiego miesiąca życia pojawia się reakcja mimiką na twarz dorosłego i śledzenie wzrokiem osoby poruszającej się.

Około 6-ego miesiąca dziecko zaczyna reagować na mowę, rozróżnia melodię mowy, tzn. na podniesiony tom reaguje płaczem, a na mowę cichą, pieszczotliwą reaguje uśmiechem, jest zadowolone. Dziecko odwraca głowę  i utrzymuje krótkotrwały kontakt wzrokowy.

Gaworzenie – od 6 miesiąca  – zamierzone powtarzanie dźwięków,  sylab charakterystycznych dla języka narodowego. Pojawia się gaworzenie samonaśladowcze –   dziecko słucha swoich realizacji i  zaczyna je często powielać.  Brak takich zachowań może wskazywać na zaburzenia słuchu.

W 8 miesiącu życia dziecko zaczyna rozumieć krótkie i proste wypowiedzi dorosłych, głównie komunikaty nacechowane emocjonalnie:  nie wolno  czy brawo. Każda forma kontaktu z dzieckiem powinna być podparta gestem i odpowiednią mimiką. 

Około 10 miesiąca życia pojawiają się echolalie. W okresie tym dziecko zaczyna przejawiać tendencję do powtarzania własnych i zasłyszanych słów. Dziecko zaczyna kojarzyć wielokrotnie powtarzane dźwięki ze wskazywaniem odpowiedniej osoby lub przedmiotu. Pojawiają się proste słowa: tata, papa, baba, dada, które są wypowiadane z intencją zakomunikowania jakiejś treści.

Około roku dziecko powinno przejawiać już intencjonalne i nieintencjonalne zachowania  językowe. Tylko na zasadzie skojarzeń nazwy są dźwiękami z treścią, co oznacza, że przedmioty i czynności mają w umyśle dziecka słowne odpowiedniki. Pojawia się wiele wyrażeń dźwiękonaśladowczych.

Następują szybkie zmiany w systemie językowym, a dziecko używa wszystkich samogłosek ustnych i niektórych spółgłosek.

Pod koniec 1. r. ż dziecko rozumie już kilka słów, reaguje na imiona domowników, nazwy częściej używanych pokarmów, nazwy sytuacji i czynności. Nie rozumie jeszcze zdań, niemniej powinno się do dziecka mówić zdaniami prostymi, krótkimi frazami, poprawnymi.

Około 2-ego roku życia pojawia się wiele słów, które nazywają otaczającą dziecko rzeczywistość. Dziecko zaczyna powtarzać i powoli zaczyna łączyć wyrazy w wyrażenia: da buty, tata auto, tup tup mama.

Poziom rozumienia  u dzieci 2-letnich znacznie wzrasta. Dziecko rozumie proste zdania, polecenia i zakazy. Zaczynają się kształtować procesy związane z myśleniem przyczynowo – skutkowym (np. daj buty, bo idziemy na spacer). Kształtują się dopiero procesy świadomości „JA”.

  • Okres zdania 2-3 rok życia

Naturalna konsekwencja tego, co zadziało się w okresie wyrazu. Między 2 a 3 rokiem życia następuje rozkwit mowy dziecka. Dziecko zaczyna budować zdania, początkowo są to zdania proste, które są złożone z dwóch, trzech wyrazów, następnie przechodzi w wypowiedzi dłuższe. Mowa dziecka staje się bardziej zrozumiała dla rodziny i dalszego otoczenia. Powiększa się repertuar zdania – od twierdzącego, poprzez rozkazujące i pytające.

  • Okres swoistej mowy dziecka – 3-7 rok życia  

W trzecim roku życia dziecko rozumie to, co do niego mówimy, jeśli treść naszych wypowiedzi nie wybiega poza jego wcześniejsze doświadczenia. Dziecko spełnia polecenia, wskazuje części ciała, twarzy, części zabawek, przynosi przedmioty , próbuje wykonywać codzienne czynności. Mówi dużo i  chętnie! Opowiada-myśli głośno. Wzrost sprawności komunikacyjnej i społecznej.

W czwartym roku życia dziecko buduje już zdania złożone. Spada liczba neologizmów dziecięcych i błędów gramatycznych. Dziecko wykazuje ogromną chęć porozumiewania się, dzielenia swoimi spostrzeżeniami, lawinowo wzrasta liczb pytań. Wypowiedzi dziecka wybiegają poza aktualnie przeżywaną sytuację.

5 i 6 rok życia  to w pełni ukształtowany system językowy. Wzrost zdolności narracyjnych – dziecko chętnie opowiada o przebiegu jakiegoś wydarzenia, przewiduje fakty, które mogą zaistnieć. Potrafi wyjaśnić znaczenie słów i opisywać przedmioty oraz możliwość ich zastosowania. Nieprawidłowości gramatyczne zanikają, dziecko dokonuje autokorekty. Językowe zachowania wskazują na znaczny wzrost kompetencji komunikacyjnej. 

  • Pamiętaj! Logopeda nie jest wyłącznie specjalistą od „er”.

Możesz się zwrócić do niego o pomoc, kiedy Twoje dziecko jeszcze nie mówi bądź nie mieści się w normie rozwojowej, a Ty obserwujesz
u niego :

  •  słaby odruch ssania
  •  problemy z gryzieniem, żuciem i  połykaniem pokarmu
  •  nadmierne ślinienie
  •  brak reakcji na imię, komunikaty i polecenia
  •  brak mowy – dziecko nie gaworzy, nie mówi słów/zdań
  •  mowę niezrozumiałą dla otoczenia
  •  krzyk i płacz zamiast sylab i wokalizacji
  •  krzywy zgryz
  •  brak kontaktu wzrokowego
  •  brak reakcji uśmiechem na uśmiech
  •  brak gestykulacji i mimiki twarzy
  • wsuwanie języka między zęby podczas mówienia
  •  jąkanie
  • częste infekcje dróg oddechowych

Warto wiedzieć, że terapia  logopedyczna i stymulowanie rozwoju mowy niezbędne są czasem od pierwszych miesięcy życia dziecka. Szybkie rozpoznanie nieprawidłowości w  rozwoju mowy  Twojego dziecka  jest  ogromną szansą na wczesny  proces terapeutyczny! Im wcześniej tym lepiej!

Nie wiesz jak stymulować mowę swojego dziecka w warunkach domowych? Na tym blogu znajdziesz artykuł: „Jak stymulować mowę dziecka”.

Źródła: Styczek I. Logopedia. PWN, Warszawa 1979/ Cieszyńska, Korendo, Wczesna Interwencja Terapeutyczna, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków, 2007

O mnie

logopeda

Nazywam się Agnieszka Stefaniak-Szołyga.

Jestem logopedą, pedagogiem specjalnym i przedszkolnym, oligofrenopedagogiem i doktorantką Uniwersytetu Warszawskiego. Mam zaszczyt być także mamą Teodora. Na co dzień pracuję z dziećmi i studentami. Z powołania! Na zawsze!

Uczestniczę w wielu kursach kwalifikacyjnych z zakresu zaburzeń mowy, całościowych zaburzeń rozwoju i zespołów genetycznych.

Prowadzę zajęcia terapeutyczne, podczas których najważniejsze jest podejście oparte na relacji z dzieckiem. Mam doświadczenie pracy z małymi dziećmi. Cechuje mnie podejście integracyjno- holistyczne do małego człowieka. Podążam za potrzebami dzieci i jestem ich wiernym słuchaczem.

Moja działalność terapeutyczna opiera się wyłącznie poprzez stworzoną więź z dzieckiem i zabawę, w której dziecko czuje się bezpiecznie i może zawsze swobodnie wyrazić siebie.

Jestem członkiem Play Therapy International. Ukończyłam specjalistyczne międzynarodowe szkolenie Play Therapy i jestem jednym z kilkunastu praktyków tej metody w Polsce.

http://playtherapy.org/

Zajmuję się diagnozą i terapią logopedyczną dzieci z zaburzeniami rozwoju i mowy (m.in. opoźniony rozwój mowy, zaburzenia artykulacyjne, niepełnosprawność intelektualna, całościowe zaburzenia rozwojowe, autyzm, zespoły genetyczne), wspomaganiem procesu edukacji i rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych oraz prowadzeniem warsztatów oraz konsultacji dla specjalistów i rodziców.

Wybrane szkolenia i warsztaty:

  • Interwencja Kryzysowa
  • Play Therapy International – szkolenie międzynarodowe (Terapia przez zabawę)
  • Dziewczyny w spectrum autyzmu
  • Opóźniony rozwój mowy- rozwiązania praktyczne
  • Oswojenie ma znaczenie – terapia karmienia od podstaw
  • Żucie wyzwaniem logopedy – zaburzenia czynnościowe układu ruchowego narządu żucia
  • Zajrzeć do wnętrza mózgu – neuronauka w badaniach rozwojowych
  • Rozwój procesów integracji sensoryczno-motorycznej niemowląt i małych dzieci z zespołem Downa – wskazania do usprawniania oraz zabawy terapeutycznej
  • Procesy samoregulacji niemowląt. Aspekt sensoryczny w rozwoju dziecka do 1 roku życia
  • Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka -od teorii do praktyki
  • Afazja rozwojowa –droga przez diagnozę, terapię i edukację ku wyrównaniu szans Stowarzyszenie Razem Rozkodujmy Afazję
  • Alternatywne i wspomagające sposoby komunikacji (AAC) w pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością sprzężoną
  • Obudzić sens życia -profilaktyka samobójstw dzieci i młodzieży
  • Growth Through Play System-praca z dzieckiem autystycznym w Systemie Rozwoju Poprzez Zabawę
  • Neuroflow–Trening słuchowy
  • Zespół Aspergera
  • NVC–porozumienie bez przemocy
  • Ostrożnie dziecko/Fundacja Dzieci Dają Siłę
  • Trening Umiejętności Społecznych
  • Terapia manualna w pracy logopedy
  • Original Play–zabawa pierwotna
  • Developing Life Skills in Young People Through Theatre/Paryż
  • Test rozwoju językowego. Fonologiczne i terapia dysleksji u dzieci z deficytem fonologicznym
  • Kurs doskonalący -Odkrycie dziecka według Marii Montessorii
  • Zaburzenia akomodacji wzroku u dzieci rozpoczynających naukę w szkole
  • Praca z osobami z Zespołem Downa
  • Kurs kwalifikacyjny -Oligofrenopedagogika
  • Pomoc małemu dziecku niewidomemu/słabowidzącemu z niepełnosprawnościąsprzężoną w adaptacji do środowiska przedszkolnego
  • CMC (Children Massaging Children)= 4 x D (Dzieci Dzieciom Dar Dotyku)
  • The VML Method
  • Zaburzenia lękowe u dzieci
  • Jak dziecko z ZA może odbierać świat
  • Trudne zachowania u osób z autyzmem
  • Podstawowe zagadnienia diagnozy i terapii autyzmu oraz zespołu Aspergera
  • Metody pracy z przewlekle chorym dzieckiem i jego rodziną
  • Wykorzystanie ACC ( komunikacja alternatywna) w pracy z dzieckiem z zaburzeniami mowy podczas zajęć indywidualnych i grupowych
  • Zastosowanie metody V. Sherborne do pracy z dziećmi
  • Diagnoza i terapia dysfagii

Kontakt:

stefaniak_a@o2.pl

+48 600 923 353

Zabawy paluszkowe

dziecko, mowa, pomysły, ruch, stymulacja

Od dzieciństwa byliśmy uczeni : „tu sroczka kaszkę ważyła…” nie wiemy dlaczego powoli ponadczasowe zabawy paluszkowe znikają z repertuaru zabaw z najmłodszymi…

Tymczasem…

Zabawy paluszkowe poprawiają znacznie u dziecka sprawność manualną – niezbędną do wykonywania chociażby codziennych czynności samoobsługowych. Mają one ogromny wpływ na rozwijanie mowy u małego dziecka, w tym niezwykle ważnej komunikacji, wzbogacając słownictwo. Zabawy paluszkowe rozwijają inteligencję emocjonalną dziecka i stymulują umiejętności społeczne, niezbędne w późniejszym etapie rozwoju. Zabawy te pobudzają wyobraźnię i mobilizują do działań twórczych!

Zrób to sam!

Usiądź ze swoim dzieckiem, wyciągnij ręce i …działaj!

Pamiętaj, by wzbudzić zainteresowanie swoją twarzą, zastosuj w kontakcie z dzieckiem „przerysowaną” mimikę, reaguj na jego działanie! Przekazuj emocje!

Poniżej kilka zabaw, do których spokojnie wystarczą wyłącznie Wasza relacja i Wasze ręce!

Kanapka                                                       

Najpierw chleb pokroję.
(uderzamy lekko brzegami dłoni po plecach dziecka)
Potem posmaruję.
(głaszczemy plecki dziecka)

Na to ser położę.
(przykładamy po kilka razy dłonie do pleców)
Pomidora dołożę.
(rysujemy kółeczka na plecach)
I posolę, i popieprzę.
(przebieramy palcami po pleckach)
Żeby wszystko było lepsze.
(masujemy)
Już nie powiem ani słowa,
(ugniatamy delikatnie)
bo kanapka jest gotowa.
(robimy wielkie „aaaaam”, chwytamy dziecko i zjadamy!) 

Grzybki

W lesie grzyby sobie rosły.
     (dłoń zamknięta w pięść)
Nagle wszystkie się podniosły.
     (otwieramy wszystkie palce)
Ujrzały zająca.
Wszystkie się schowały.
Tylko nie ten mały.
    (zamykamy palce oprócz najmniejszego)
Przyszedł zając, ugryzł go,
    ( łapiemy małego paluszka – grzybka)
Wszystkie grzyby mówią: „Sio!”
    ( machamy odganiając zajączka).

Wiosenna burza

Pada deszczyk, pada, pada,(Uderzamy palcem o podłogę lub o stolik)
coraz prędzej z nieba spada.
(Przebieramy wszystkimi palcami.)
Jak z konewki woda leci,
(Uderzamy całymi dłońmi o podłogę.)
A tu błyskawica świeci…( Klaszczemy w dłonie nad głową.)
Grzmot !!!(uderzamy piąstkami o podłogę.)

Rodzinka

(dotykamy kolejno paluszków dziecka, zaczynając od kciuka)
Ten duży- to dziadziuś
A obok – babunia
Ten w środku -to tatuś.
A przy nim- mamunia.
A to jest- dziecinka mała
A to- moja rączka cała!

Powitanie rączek

Gdy się rączki spotykają,
To od razu się witają (podanie dłoni).
Gdy się kciuki spotykają,
To od razu się witają (kciuk dotyka kciuk).
Gdy się palce spotykają,
To od razu się witają (palce jednej dłoni dotykają palce drugiej dłoni).

Pomysły na zabawy sensoryczne dla małych dzieci

dziecko, mowa, pomysły, ruch, stymulacja

Zabawy sensoryczne rozwijają u dziecka wrażliwość wzrokową, słuchową, dotykową, smakową
i węchową. Namacalne „doświadczenia” domowe pomogą dziecku poznać otaczający go świat
i zjawiska z nim związane.

Dziecko potrzebuje doświadczeń!

Zobacz jakie to proste. Jako rodzic nie potrzebujesz specjalistycznego sprzętu w domu, by móc zaproponować swojemu dziecku sensoryczne aktywności….

Woda  – pobudza zmysł dotyku, rozwija motorykę małą

Nalej do dużej miski ciepłą wodę, wrzuć orzechy i kasztany.

Poproś dziecko, by wyciągnęło z wody wszystkie przedmioty .

To wspaniała zabawa !

Piasek  – pobudza zmysł dotyku i wzroku, rozwija motorykę małą

Wsyp do dużego pojemnika piasek i ukryj w nim „skarby” – małe przedmioty.

Poproś dziecko, by odnalazło wszystkie „skarby” .

Kolejnym razem możesz  zasłonić dziecku oczy, by szukało przedmiotów z zamkniętymi oczami i odgadło, co to za przedmioty.

Kisiel – pobudza zmysł dotyku, węchu i wzroku

Ugotuj kisiel truskawkowy, przelej do miski, schłodź go i wrzuć do tej samej miski ziarna  – grochu, fasoli, ryżu.

Poproś dziecko, by wyciągnęło z miski wszystkie ziarenka .

Malowanie rękoma/stopami  – rozwija motorykę dużą i małą, pobudza zmysł dotyku i wzroku

Przygotuj dużą kartkę szarego papieru . Zanurz dziecku stopy w farbie, pokaż jak może chodzić po kartce, malując różne wzory rękoma i nogami, zanurzając całe stopy i ręce w kolorowej farbie.

Ścieżka sensoryczna – pobudza zmysł dotyku,  doskonali kontrolę nad własnym ciałem, rozwija wyobraźnię

Przygotuj dla dziecka tor z :

-woreczków z grochem i ciecierzycą

-poduszek,

– kasztanów,

– gumowej podkładki do wanny,

– szyszek,

– miękkiego dywanika,

– wycieraczki.

Zadaniem dziecka będzie przejście torem  ułożonym z tych przedmiotów.

Możesz dowolnie zmieniać  i modyfikować faktury

Co słyszysz? – rozwija umiejętność rozpoznawania dźwięków, rozwija wyobraźnię, pobudza zmysł słuchu

Poproś dziecko, by zamknęło oczy i postarało się odgadnąć dźwięki, które słyszy:

– potrząśnij monetami

-zgnieć gazetę

– przerwij kartkę

– klaśnij w dłonie

-zagraj na jakimś instrumencie, który dziecko zna

– podskocz

-tupnij nogami

Kostka dotykowa – rozwija myślenie, wyobraźnię, pobudza zmysł dotyku

Na klocki ponaklejaj z dzieckiem materiały o różnej fakturze :

– guziki

– gładki materiał

– folię bąbelkową

–  wstążki

-styropian

– papier ścierny

-gąbkę.

Wrzuć przygotowane klocki do dużego worka i poproś dziecko, by włożyło do niego rękę  i jedynie – za pomocą dotyku, spróbowało zgadnąć, czego dotyka.

Co to za zapach? – rozwija koncentrację, uczy rozróżniania, pobudza zmysł węchu

Do kilku małych pojemników wrzuć/wlej :

– ziele angielskie

– goździki

-cynamon

-cytrynę

– wanilię

– olejek lawendowy

– olejek różany.

Podaj dziecku do powąchania każdy ze słoiczków i poproś o  opis każdego z nich.

Masażyk dziecięcy – pobudza zmysł dotyku, wzroku, słuchu, rozwija koncentrację  i wyobraźnię

Idzie pani: tup, tup, tup,
[Dziecko zwrócone do nas plecami. Na przemian z wyczuciem stukamy w jego plecy opuszkami palców wskazujących]
dziadek z laską: stuk, stuk, stuk,
[delikatnie stukamy zgiętym palcem]
skacze dziecko: hop, hop, hop,
[naśladujemy dłonią skoki, na przemian opierając ją na przegubie i na palcach]
żaba robi długi skok.
[z wyczuciem klepiemy dwie odległe części ciała dziecka np. stopy i głowę]
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu,
[dmuchamy w jedno i w drugie ucho dziecka]
kropi deszczyk: puk, puk, puk,
[delikatnie stukamy w jego plecy wszystkimi palcami]
deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup,
[Klepiemy dziecko po plecach dłońmi złożonymi w „miseczki”]
a grad w szyby łup, łup, łup.
[lekko stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści]
Świeci słonko, [gładzimy wewnętrzną stroną dłoni ruchem kolistym]
wieje wietrzyk, [Dmuchamy we włosy dziecka]
pada deszczyk. [z wyczuciem stukamy opuszkami palców w plecy dziecka]
Czujesz dreszczyk? [leciutko szczypiemy dziecko w kark].

Malowanie na folii   – pobudza zmysł dotyku i wzroku, rozwija motorykę dużą  i małą, rozwija wyobraźnię

I wersja

Rozłóż dużą folię malarską na balkonie/w ogródku/na podłodze.

Pozwól dziecku malować rękoma i stopami  – to na co tylko ma ochotę

II wersja

Rozwieś folię malarską na oknie , daj dziecku farby oraz  pędzelki różnej wielkości – pozwól mu malować wg własnego pomysłu.

Jak stymulować mowę dziecka?

dziecko, mowa, stymulacja

Jednymi z najczęstszych pytań, jakie zadają rodzice małych dzieci to: „Kiedy zacznie mówić?” i „Jak mogę pomóc mojemu dziecku w rozwoju mowy?”. Przedstawiam pomysły na „rozgadanie” każdego malca 🙂

Najważniejsza jest… RELACJA! Pokaż dziecku, że tu i teraz jest najważniejsze. Skieruj swoją całą uwagę na nie, daj mu czas na nawiązanie interakcji. Przytulaj i całuj – ono tego potrzebuje, bowiem dotyk jest jedną z najważniejszych potrzeb człowieka.

  • „ Kąpiel słowna ” – głośno opisuj czynności codzienne podczas ich wykonywania – mów o tym, co dziecko obserwuje, robi, przeżywa i w czym bierze udział, nie używaj zdrobnień, dbaj o odpowiednią intonację i modulacje głosu, wypowiadaj zdania proste i zrozumiałe dla dziecka
  • Wspólnie czytajcie książki, wskazujcie palcem konkretne przedmioty i opisuj ilustracje na obrazkach
  • Inicjuj dialog, prowadź rozmowę i ucz jej podtrzymywania. Przyjmuj z dzieckiem różne role podczas zabawy, w dialogach, wykorzystaj naturalne sytuacje i zdarzenia z życia dziecka do nawiązywania interakcji i tworzenia wypowiedzi
  • Śpiewaj! Słuchaj z dzieckiem piosenek i audiobooków dla dzieci – ucz rymowanek, pokazuj zabawy paluszkowe, zastosuj zabawy z pokazywaniem części ciała i nieocenione zabawy pacynkami
  • Obserwuj i podążaj za dzieckiem, bądź dobrym słuchaczem, powtarzaj po dziecku tą samą treść
    w poprawionej formie
  • Zachęcaj dziecko do naśladowania odgłosów otoczenia, „mowy” zwierząt, pojazdów
  • Wprowadź ćwiczenia narządów mowy w formie zabawy :

Ćwiczenia języka :

  • pokazywanie języka jak porusza się wąż? (długi, cienki, ruchliwy język, wysuwający się na wszystkie strony)
  • pokazywanie jak: kot pije mleko, miś oblizuje się po zjedzeniu miodu
  • wypychanie policzków czubkiem języka, raz z jednej, raz z drugiej strony
  • dotykanie czubkiem języka nosa i brody, język dotyka wargi górnej, dolnej, kącików ust
  • jedziemy jak „konik”- czubek języka uderza o podniebienie i  z kląśnięciem opada na dół
  • huśtawka – przy otwartej buzi podnosić i opuszczać czubek języka, nie może on wysuwać się przed zęby
  • glonojad – przyssać czubek języka do podniebienia tuż za zębami – przy otwartej buzi
  • przykleić do wałka dziąsłowego kawałeczek opłatka lub chrupka, odklejać czubkiem języka przy otwartej buzi
  • oblizywanie łyżeczki z resztką kremu, miodu marmolady
  • zlizywanie z talerzyka oranżadki w proszku, miodu
  • cmokanie
  • robienie z buzi wielkiego balona, a następnie wypuszczanie z niego powietrza           

Pokaż dziecku ćwiczenia oddechowe :

  • puszczanie baniek mydlanych
  • dmuchanie na wiatraczek, watę, piórko
  • wąchanie kwiatków
  • zabawy z rurką lub słomką i wodą – dmuchamy w słomkę, wywołując w wodzie
  • naśladowanie śmiechu różnych osób: – śmiech pani: ha –ha –ha… – śmiech pana: ho –ho –ho… – śmiech dziecka: hi –hi –hi… – śmiech staruszka: he –he    

  8.  Pozwalaj dziecku na osłuchanie się z poprawnym brzmieniem głosek  przez wykorzystanie w tym celu: książeczek, obrazków, opowiadań, gier    

   9. Animuj kontakty rówieśnicze! Na placach zabaw również ! 🙂

   10.  Naucz mówienia o swoich uczuciach, określaj swoje stany emocjonalne
i swojego dziecka  (np. radość, smutek, strach, złość, zdziwienie, duma). Wyrażaj uczucia mimiką twarzy.

Eliot, L. (2010). Co tam się dzieje? Jak rozwija się mózg i umysł w pierwszych pięciu latach życia. (A. Jankowski, Tłum.)

Cieszyńska Jagoda, Korendo Marta (2007) Wczesna interwencja terapeutyczna.

Ruch to życie!

dziecko, pomysły, ruch

 Ruch to jeden z bardzo istotnych elementów życia. Jest ogromnie ważny w procesach kształtowania się motoryczności dziecka. Kształtuje napięcie i siłę mięśniową. Dziecko uzyskuje kontrolę nad własnych ciałem. Ruch odgrywa fundamentalną rolę w procesie wczesnego rozwoju umiejętności fizycznych, emocjonalnych, komunikacyjnych a także społecznych dziecka.

Człowiek potrzebuje ruchu dokładnie tak samo jak jedzenia i spania. Razem z ruchem „idzie” rozwój poznawczy i rozwój komunikacji zarówno werbalnej jak i niewerbalnej. To aktywność ruchowa pobudza rozwój organizmu. Od samego początku, już w życiu płodowym dziecko porusza się w łonie matki.

W następnych etapach życia ruch jest formą poznawania świata przez dziecko! Eksploracja otoczenia nie byłaby możliwa bez ruchu. Ruch rozwija samodzielność
i wpływa na kształtowanie osobowości i charakteru małego człowieka.

           Działania, które wszechstronnie stymulują rozwój małego dziecka są to przede wszystkim zabawy ruchowe.To ruch i taniec przyczynia się do stymulacji
i wielozmysłowego poznawania świata przez dziecko. Umożliwia mu poznawanie świata zgodnie z jego potrzebami i zainteresowaniami.

Zabawy ruchowe a także muzyczne kształtują umiejętność działania w różnych sytuacjach, planowania ruchu. Rozwijają predyspozycje psychofizyczne – pamięć, koncentrację, koordynację wzrokowo – ruchową, orientację w schemacie ciała
i przestrzeni. Stymulują przede wszystkim motorykę dużą oraz małą. 

Zabawy z wykorzystaniem różnych rekwizytów – chustek, kół, piłek, woreczków, tuneli pobudzają wyobraźnię, dostarczają nowych doświadczeń w zakresie komunikacji 
i współdziałania w grupie rówieśniczej. Pamiętaj, że aktywności ruchowej sprzyja bardzo przestrzeń – park, boisko, las 🙂

Także zabawy paluszkowe – często zapominane -są bardzo ważne w rozwoju dziecka. Jak wykazują badania ruchy rąk i palców mają wpływ na układ nerwowy, a co za tym idzie na kształtowanie różnych funkcji –
w dużym stopniu także mowy, bowiem wzbogacają słownictwo oraz uczą podstaw komunikowania się — naprzemienności, która jest podstawą dialogu. Zabawy paluszkowe rozwijają sprawność manualną a także orientacje w schemacie własnego ciała, która jest niezwykle ważną umiejętnością, przydatną
w życiu codziennym.

Pamiętaj!

  • Ruch rozwija, stymuluje i pozwala eksplorować otoczenie na wszelkie możliwe sposoby! Ruch to życie!
  • Codziennie dziecko musi mieć dużo okazji do ruchowej aktywności, nie tylko w związku z jego fizycznym usprawnianiem, ale również całościowym rozwojem osobowości dziecka
  • Dziecko musi mieć dużo przestrzeni, którą znajdziesz w parku i na placu zabaw
  • Otoczenie musi zachęcać do zabaw motorycznych – możesz zrobić tor przeszkód dziecku nawet w domu ze starych kartonów i kocyków 🙂
  • Zabawy paluszkowe są prostą formą stymulacji, którą „zabierzesz ze sobą wszędzie” , nie potrzebując specjalnych przygotowań.
  • Przypomnij sobie, w co bawiłeś się jak byłeś mały i daj swojemu dziecku możliwość skorzystania/wypróbowania Twoich doświadczeń z dzieciństwa
  • Pamiętaj o neuronach lustrzanych – dziecko zrobi coś chętniej, jeśli Ty mu to pokażesz i zrobisz to razem z nim 🙂 Na tym opiera się szeroko pojęcie naśladownictwa, czy też uczenie się na podstawie obserwacji.